Aew: 2011

“Love Analysis” is the one of my favorite books which is wrote by Phramaha Vudhijaya Vajiramedhi. This book talks about Love in Buddha. I like this book because it helps me to conscious in love as well as suggests me how to choose someone and how to do with my dear.

There is one story from this book that I very impressive. It is a story of Buddhist Philosophy. You can see it follow.

มีพ่อลูกอยู่คู่หนึ่งปลูกกระท่อมอาศัยอยู่กลางป่า พ่อมีอาชีพขายฟืน ต่อมาพ่อเอาฟืนไปขายที่ตลาด แล้วในระหว่างที่เดินทางกลับนั้นเอง พ่อก็ประสบอุบัติเหตุ ไม่สามารถเดินทางกลับบ้านในคืนนั้นได้ทันเวลา ลูกจึงต้องอาศัยอยู่ตามลำพังในกระท่อมน้อยกลางป่า

และในคืนนั้นเอง ก็มีกลุ่มโจรบุกมาปล้นบ้านและเผาบ้านหลังนั้นทิ้ง พร้อมกับอุ้มเอาลูกชายตัวน้อยไปอยู่ในชุมชนโจรด้วย ระหว่างที่บ้านถูกเผานั้น สุนัขตัวหนึ่งของพวกโจรซึ่งหนีกลับออกมาไม่ทัน ก็ถูกไฟครอกตายพร้อมกับทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านหลังนั้นด้วย

รุ่งเช้า พ่อจึงเดินทางกลับจากในเมืองมาถึงบ้าน เขาจึงพบว่าบ้านของตนเองถูกโจรปล้นและเผาเหลือแต่ซากดำเป็นตอตะโก เขาเสียใจมาก พยายามค้นหาลูกชาย แต่หาอย่างไรก็หาไม่พบ

ในที่สุด จึงตัดสินใจคุ้ยในกองซากปรักหักพังของตัวบ้าน เขาได้พบโครงกระดูกกองหนึ่ง แล้วเขาก็ลงข้อสันนิษฐานว่า นั่นคือกระดูกลูกของเขาที่เสียชีวิตในกองเพลิง เขาได้รวบรวมกองกระดูกสุนัข ซึ่งเขาคิดว่าเป็นกระดูกของลูกใส่ถุงผ้า และเดินทางออกจากหมู่บ้านหนีหายไป

เขาระหกระเหินไปทุกหนทุกแห่งด้วยความอาลัยรักอย่างสุดซึ้งต่อลูกชาย เขาเดินทางมาไกลมาก และแล้วเขาก็ลงมือสร้างกระท่อมอีกครั้งหนึ่งอยู่ใจกลางป่าที่ลึกชัฏ โดยที่เขาเข้าใจว่าลูกของเขานั้นได้ตายไปแล้ว เหลือแต่เพียงกองกระดูกชิ้นเล็กๆ ที่อยู่ในถุงผ้าของเขาเท่านั้น

ด้วยความที่มีทิฐิเช่นนี้เอง วันหนึ่งลูกที่หายไปหลายปีก็หนีมาจากชุมชนโจรได้ เพื่อมาตามหาพ่อ จนกระทั่งสืบรู้ว่าพ่อของเขาไปปลูกกระท่อมอยู่กลางป่าลึกที่แสนไกล

เขาตามมาถึงกระท่อมของพ่อในตอนกลางคืน จึงร้องเรียกพ่ออยู่ตั้งแต่หัวค่ำ แต่ชายผู้เป็นพ่อนั้นก็มี ทิฐิ อยู่ในใจว่า ลูกของตนนั้นได้ตายจากไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน ฉะนั้น คนที่มายืนร้องเรียกอยู่ในเวลานี้ อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ลูกของเขา หรืออย่างดีก็หูฝาดไปเอง เขาก็เลยเกิด มานะ ขึ้นมาว่า ฉันไม่มีทางลุกไปเปิดประตูให้อย่างเด็ดขาด เพราะลูกของฉันนั้นได้ตายไปแล้ว กระดูกก็ยังอยู่ในถุงผ้านี้เลย

พอมีมานะขึ้นมาว่า ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องลุกไปเปิดประตู เมื่อลูกเรียกอยู่ตั้งแต่หัวค่ำจนถึงรุ่งสาง โดยปราศจากเสียงตอบรับ ลูกชายก็เลยมั่นใจว่า คนในบ้านนี้คงไม่ใช่พ่อของเขาอย่างแน่นอน จึงตัดสินใจเดินทางกลับเพื่อไปอยู่อาศัยในชุมชนโจร จนกระทั่งล่วงลับดับขันธ์ตายจากกันไปทั้งพ่อทั้งลูก

เห็นหรือไม่ว่า บางครั้งเมื่อความจริงมาเปิดเผยอยู่ตรงหน้า แต่เราก็ไม่สามารถรับประโยชน์จากความจริงนั้นได้ เพราะอะไร เพราะเราต่างก็มีทิฐิมานะนั่นเอง

อย่ารักทิฐิมานะ มากกว่ารักคนรักของตนเอง

Unless this story, there is an interested video clip of Phramaha Vudhijaya Vajiramedhi.

5 คำสอน สำหรับคนที่กำลังมีความรัก

1. มองความรักว่าเป็นเรื่องของการเรียนรู้

ตั้งเป้าเอาไว้ว่า สุขก็เรียนรู้ ทุกข์ก็เรียนรู้ สมหวังก็เรียนรู้ ผิดหวังก็เรียนรู้

2. มองหาแง่ดีแง่งามของความรัก

ถ้าเราจะเลือกใครสักคนหนึ่ง ไม่ต้องแสวงหาคนที่ดีที่สุด สมบูรณ์ที่สุด เอาแค่แง่ดีแง่งามที่เขามีบางแง่บางส่วน แล้วเราก็ชอบในส่วนนั้นก็ได้ เพราะในโลกนี้ไม่มีใครเกิดมาพร้อมที่สุด

3. ขอให้อยู่ด้วยกันด้วยการให้เกียรติซึ่งกันและกัน

ให้ทิ้งความเป็นเธอ ทิ้งความเป็นฉัน หลอมกันเป็นเรา

4. เปิดโอกาสให้คนรักของเรามีช่องว่าง

บางครั้งต้องเปิดพื้นที่ว่างให้คนที่เรารักได้ทำอะไรอย่างที่เขาชอบบ้าง

5. อย่าทำร้ายคนที่เรารัก

อย่าทำให้คนที่เรารักเจ็บเพราะเรา ขอให้ทะนุถนอมให้ดี อย่าทำให้คนที่เรารักเจ็บ

As far as I can remember, I was insistent my mom to teach me to recite English alphabets. My mom wrote English alphabets on a cutting board. I tried to recite it until I can remember all of English alphabets. I was so happy and eager to show off my ability. I held the cutting board while I walked and recited English alphabet around my home. I had been appreciated by neighbors. This is the starting point of my learning English and my mom was first English teacher.

After that, I start learning English in school as a student.

In primary level, I learned English from English book and sang English song in lab hour.

In junior high school level, I was a student of Mini Bilingual program which have to study Mathematic, Physics, Chemistry and Biology in English.

In vocational level, I learned how to make a resume and cover letter.

From primary level to high vocational certificate level, I think it is learning English that focus on grammar so much. Therefore I have a fairly English skill. Although I can remember lots of vocabularies and pattern of grammars, I can’t speak English well. When I would like to speak English, I must attempt to bethink the vocabularies and pattern of grammars. It’s too attempt to bethink. And finally, I can’t think out and speak out. -"-

For a case of my problem, while I was waiting for a van to come back my home at Victory monument, there are two foreigners walk into the ticket area. They asked to vendor for van to travel to Pattaya. The vendor attempted to tell them that it was overtime to sell ticket at here, but they can buy the tickets from another ticket counter. The vendor just said “It is overtime” without told them about another ticket counter. I think that the vendor didn’t know how to speak in English. I saw this happening all the time and I would like to help both the vendor and two foreigners. If I didn’t afraid that I will be shy when I speak wrong or confused when I listen to them, I might help them.

As the above, I usually tell my friends that my English skill is very hardness on paper but very weakly on communicate when they appreciate me about English skill.

However I am very happy to study English at KMUTT. I love this style of teaching that teacher gives me for feedback of my homework. This method improves my English skill better. And I also like work group style (biography and traveling). It builds love and unity between me and my friends. We don’t help together for English subject only but for all subjects.